ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕΤΑΞΗΣ ΣΟΥΦΛΙΟΥ

Το Μουσείο Μετάξης στο Σουφλί λειτούργησε για πρώτη φορά το 1990 και παρουσιάζει όλες τις φάσεις και όλα τα στάδια της προβιομηχανικής σηροτροφίας και μεταξουργίας, καθώς και το κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο που ανέδειξε την περιοχή σε σημαντικό μεταξοπαραγωγό κέντρο της Ελλάδας από τα τέλη του 19ου μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα.

Ιστορία
Το κτίριο που στεγάζεται το μουσείο ήταν το παλιό αρχοντικό του γιατρού, πολιτικού και λόγιου Κωνσταντίνου Κουρτίδη (1870-1944). Κτισμένο το1883 από ντόπιους τεχνίτες, το οίκημα αποτελεί αξιόλογο δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής της περιοχής. Το 1976 δωρίσθηκε από την κόρη του, Μαρία Κουρτίδη-Πάστρα, για να γίνει Μουσείο Μετάξης. 15 περίπου χρόνια αργότερα, αποτέλεσε ένα από τα πρώτα θεματικά μουσεία τεχνικού πολιτισμού της Ελλάδας.

Έκθεση
Στην έκθεση παρακολουθούμε από την εκκόλαψη του μεταξόσπορου και την εκτροφή του μεταξοσκώληκα με φύλλα μουριάς (σηροτροφία) έως τηνύφανση της μεταξωτής φούσκας (του κουκουλιού), το «ξετύλιγμα» του πολύτιμου νήματος και την επεξεργασία του μεταξιού (μεταξουργία).
Σύντομα κείμενα, αυθεντικά αντικείμενα, αρχειακές και σύγχρονεςφωτογραφίες, ντοκιμαντέρ και πολυμέσα εισάγουν τον επισκέπτη στηνιστορία του μεταξιού (ισόγειο), τη σηροτροφία, τη διαδικασία εκτροφής των μεταξοσκωλήκων, και την επεξεργασία του μεταξιού (1ος όροφος),προβάλλοντας, παράλληλα, το μόχθο των ανθρώπων που συνέδεσαν τη ζωή τους με αυτή την απαιτητική καλλιέργεια.

Ο εκσυγχρονισμός του Μουσείου
Το Μουσείο Μετάξης στο Σουφλί ανήκει στο Δίκτυο Θεματικών Τεχνολογικών Μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ). Με βάση τα πιο πρόσφατα και έγκυρα επιστημονικά δεδομένα και με άξονα τις σύγχρονες μουσειολογικές αντιλήψεις, η επανέκθεση και επέκταση του Μουσείου ήταν επιβεβλημένη. Το έργο εντάχθηκε στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης 2000-2006 και χρηματοδοτήθηκε από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.


Εκπαιδευτικά προγράμματα - εκδηλώσεις
Με σκοπό την έμφαση στην εκπαίδευση και την δημιουργικότητα, η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Μουσείου φιλοξενεί ποικίλες δραστηριότητες, όπως περιοδικές εκθέσεις, βραδιές αφήγησης παραμυθιού, εκπαιδευτικά προγράμματα. Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, υποστηρίζοντας διαρκώς τη διδακτική-εκπαιδευτική διάσταση των μουσείων του δικτύου του, οργανώνει εκπαιδευτικές δράσεις με στόχο τη δημιουργία ενός δικτύου σχολείων-μουσείων. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο να αποκτήσουν τα παιδιά βιωματική σχέση με διαδικασίες του τεχνικού πολιτισμού, ο οποίος μέχρι σήμερα κατέχει δευτερεύουσα θέση στο χώρο της εκπαίδευσης. Παράλληλα, εκπαιδευτικά προγράμματα, που θα λειτουργήσουν πιλοτικά στο τέλος αυτής της σχολικής χρονιάς και στην αρχή της επόμενης, θα εισαγάγουν τα παιδιά στον κύκλο της σηροτροφίας, στη διαδικασία της ύφανσης και της βαφής μεταξωτών.

Ωράριο λειτουργίας

Από 1 Μαρτίου έως 15 Οκτωβρίου: Καθημερινά (εκτός από την Τρίτη) 10 π.μ.-6 μ.μ.

Από 16 Οκτωβρίου έως 28 Φεβρουαρίου: Καθημερινά (εκτός από την Τρίτη) 10 π.μ.-5 μ.μ.

Κλειστό: 1 Ιανουαρίου, 18 Ιανουαρίου (εορτή πολιούχου Αγίου Αθανασίου), Μ. Παρασκευή (έως 12.00), Κυριακή του Πάσχα, 1 Μαΐου, 15 Αυγούστου, 25 και 26 Δεκεμβρίου.

Εισιτήριο: Γενική είσοδος: 3 ευρώ. Μειωμένο εισιτήριο: 1,5 ευρώ

Οργανωμένες επισκέψεις: για την καλύτερη εξυπηρέτηση ομάδων επισκεπτών είναι σκόπιμο να υπάρχει προσυνεννόηση με το Μουσείο.

Άτομα με αναπηρίες (ΑμεΑ): Η είσοδος για άτομα με αναπηρία είναι ελεύθερη. Για ομαδικές επισκέψεις, είναι απαραίτητη η προσυνεννόηση με το Μουσείο.

Φαντάζει απομακρυσμένος τόπος αλλά αν τύχει και βρεθείτε σε εκείνα τα μέρη είναι μουσείο που αξίζει την προσοχή μας μαζί με άλλα σημεία του Ν. Έβρου.

Πηγή : http://www.in.gr

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Την πόλη την βαρεθήκατε. Θέλετε να ανέβετε σε ένα ψηλό βουνό και να «αδειάσει» το μυαλό σας από κάθε τι, που σας βασανίζει καθημερινά. Τι καλύτερο λοιπόν, από τις διακοπές σε μια φάρμα στο εξωτερικό, όταν μάλιστα οι τιμές ξεκινούν από... 25 ευρώ; (ναι, ναι καλά διαβάσατε...)

Αυστρία: ζήστε σαν τη Χάϊντι...

Αν η Χάϊντι ήταν η αγαπημένη ηρωίδα των παιδικών σας χρόνων και αν η ταινία «Μελωδία της Ευτυχίας» έχει παιχτεί πάνω από 10 φορές στο dvd σας, τότε μάλλον θα πρέπει να σκεφθείτε σοβαρά τις διακοπές σε κάποια φάρμα της Αυστρίας (www.bedandbreakfastaustria.at). Φανταστείτε να ξυπνάτε σε ένα ξύλινο σπιτάκι στην κορυφή ενός καταπράσινου βουνού, να απολαμβάνετε ένα «χωριάτικο» παραδοσιακό πρωινό και στη συνέχεια, να ανακαλύπτετε τις γύρω περιοχές που θυμίζουν παραμύθι. Διασκέδαση στα παραδοσιακά καπηλειά του Σάλτσμπουργκ και του Τιρόλο και δόσεις πολιτισμού και κομψότητας στην αγέρωχη Βιέννη. Όσο για τιμές; Θλιβερή η διαπίστωση αλλά πέρα για πέρα αληθινή: υπερβολικά χαμηλές για το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών και αντιστρόφως ανάλογες των ελληνικών...

Σκοτία: κάστρα και παράδοση

Σπιτάκια που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν φυσικό σκηνικό κινηματογραφικής ταινίας. Αν τα κέλτικα παραμύθια πάντα σας γοήτευαν, τότε εδώ θα πρέπει να περάσετε ένα μέρος των διακοπών σας. Με συγκλονιστική θέα στις απέραντες εκτάσεις των βουνών και των λιμνών της Σκωτίας και με τα highlands και τα επιβλητικά κάστρα της περιοχής σε απόσταση αναπνοής, η διαμονή στα αγροτόσπιτα της Σκοτίας (www.farmstay.co.uk) σίγουρα θα αργήσει να διαγραφεί από τη μνήμη σας. Η μέρα σας θα κυλά με πεζοπορία στα καταπράσινα βουνά, ψάρεμα στις λίμνες, διασκέδαση στις τοπικές pubs και επισκέψεις επιβλητικά κάστρα. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;

Τοσκάνη: όταν το σινεμά γίνεται πραγματικότητα

Σίγουρα θα το έχετε δει σε ταινίες. Μια εβδομάδα «απομόνωσης» σε κάποιο αγροτόσπιτο της Τοσκάνης (www.tuscany.net), μπορεί να αλλάξει κυριολεκτικά τη ζωή σας. Είτε στους λόφους του Κιάντι, όπου παράγεται το ομώνυμο κρασί με κοντινές εκδρομές στη Φλωρεντία και στη Σιένα είτε σε κάποιο cottage των γύρω περιοχών, οι διακοπές σας σε κάποιο αγροτόσπιτο της Ιταλικής υπαίθρου με πισίνα, κατάφυτους κήπους και πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια θα σας μείνουν πραγματικά αξέχαστες την στιγμή μάλιστα, που οι τιμές ξεκινούν από 25 ευρώ ημερησίως το άτομο... Και αφήστε φίλους και γνωστούς να πληρώνουν 100 ευρώ για αμφίβολης ποιότητας δίκλινα δωμάτια σε ελληνικά χωριά με σχεδόν μηδενικές τουριστικές υποδομές.

Ιρλανδία: στη χώρα των μύθων και των ξωτικών

Η ομορφιά του τοπίου είναι τόσο απίστευτη που σίγουρα δεν μοιάζει αληθινή. Με έναν ζεστό καφέ στο χέρι, κοιτάζετε έξω από το παράθυρο του αγροτόσπιτου (www.irishfarmholidays.com), που μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από παραμύθι. Είστε στην καρδιά της παρθένας Ιρλανδικής υπαίθρου και νιώθετε σαν να πρωταγωνιστείτε σε ταινία. Χαμηλά αγροτόσπιτα, ζεστοί και φιλικοί άνθρωποι, υπέροχα τοπία, εξαιρετικό φαγητό και τιμές απίστευτα χαμηλές.

Και όλα αυτά, στον τόπο των μύθων και των ξωτικών, στη χώρα που θα απολαμβάνετε το χειροποίητο φουρνιστό ψωμί, το αγνό βούτυρο της φάρμας και τη γνήσια Ιρλανδική μπύρα και θα περπατάτε στα απέραντα λιβάδια, επιτρέποντας στο μυαλό σας να «αδειάσει» από τις έγνοιες της πόλης! Επιλέξτε κάποιο από τα 300 προσφερόμενα αγροτόσπιτα και μην ξεχάσετε να πιείτε μια Guinness στην υγειά μας...

Πηγή : http://www.clickatlife.gr

ΚΥΡΙΑΚΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

Στο βουνό των Νυμφών και των Μουσών αναζητούμε την προσωπική μας έμπνευση αλλά και μια καταφυγή σε ένα από τα μαγευτικότερα ορεινά τοπία ολόκληρης της Στερεάς Ελλάδας.

Στον Ελικώνα, το βουνό με τις 16 κορυφές, τα έλατα και τα δάση βελανιδιάς, υπήρχε στην αρχαιότητα η πηγή της Ιπποκρήνης, από την οποία αυτός που έπινε νερό αποκτούσε το χάρισμα της ποίησης. Σε τούτο το βουνό, που υψώνεται ανάμεσα στον Κορινθιακό κόλπο και την πεδιάδα της Βοιωτίας, διεξάγονταν αθλητικοί αγώνες προς τιμήν του Eρωτα και των Μουσών. Οι τελευταίες ήταν, άλλωστε, αυτές που ενέπνευσαν τον Ησίοδο να τραγουδήσει την απαρχή των θεών. Και ο μύθος τους είναι σήμερα αυτός που μας μάγεψε και ακολουθήσαμε μια λιγότερο γνωστή διαδρομή της Βοιωτίας (όχι, αυτή τη φορά δεν πάμε Αράχοβα και Παρνασσό), περνώντας από τα χωριά Αγία Αννα, Κυριάκι και Ζερίκι ή Ελικώνας, για να καταλήξουμε στην πρωτεύουσα του νομού, τη Λιβαδειά.

ΚΥΡΙΑΚΙ

Αφήνοντας πίσω μας την Αγία Αννα και ξεκινώντας για το Κυριάκι, συναντήσαμε στο δρόμο μας το οροπέδιο της Αρβανίτσας, έναν τόπο απίστευτου φυσικού κάλλους στην καρδιά του Ελικώνα - σημείο εξαιρετικό για περίπατο ή ακόμα και πικνίκ. Εδώ, θαυμάσαμε την πλουσιότατη και πολυποίκιλη χλωρίδα του βουνού με τα πεύκα, τους κέδρους αλλά και τα αγριόχορτα και τα αμέτρητα αγριολούλουδα. Αν είστε τυχεροί και βρεθείτε εκεί τους καλοκαιρινούς μήνες, είναι πιθανό να πετύχετε κάποια συναυλία καλής ελληνικής μουσικής.

Το Κυριάκι είναι ένα χωριό 2.500 κατοίκων με έντονη καθημερινότητα. Εδώ και δεκαετίες στηρίζει σε μεγάλο μέρος την οικονομική του ζωή στο εργοστάσιο Αλουμινίου στα Ασπρα Σπίτια και προσφάτως και στο εργοστάσιο Σωληνουργίας στη Θίσβη. Στο παρελθόν, φυσικά, τους πληθυσμούς της περιοχής έχουν θρέψει η κτηνοτροφία και η γεωργία (ελαιόδεντρα, αμπέλια, όσπρια), χωρίς όμως σήμερα να γνωρίζουν την πρότερη ανάπτυξη.

Ο σύγχρονος οικισμός πιστεύεται ότι είναι χτισμένος στο χώρο όπου βρισκόταν το αρχαίο Φλυγόνιο και στο σημείο Παλιόκαστρο σώζονται ερείπια της ακρόπολής του. Η περιοχή έχει άμεση σύνδεση με τον Κορινθιακό κόλπο, αφού σε μικρή απόσταση συναντάμε τους προερχόμενους από την αρχαιότητα παραθαλάσσιους οικισμούς με τις ονομασίες Ταρσός, Καριότι και Καραχάλιος. Κοντά στο χωριό βρίσκονται και τα οροπέδια Φούσκες και Μπαμπλούκι (με θέα στη θάλασσα!), καθώς και το φαράγγι Κλεισούρα με την τοξωτή του γέφυρα.

Σε απόσταση 11 χιλιομέτρων από το Κυριάκι και επάνω από την αρχαία Στείριδα, στις δυτικές πλαγιές του Ελικώνα, είναι χτισμένο το σημαντικότερο ίσως μνημείο της μεσοβυζαντινής εποχής στον ελλαδικό χώρο, η Μονή του Οσίου Λουκά. Εκτός από τη μοναδικότητα του τοπίου, αξίζει να την επισκεφτεί κάποιος για το αρχιτεκτονικό της μεγαλείο, τα κειμήλια και την ιστορική της σημασία. Η ίδρυσή της τοποθετείται περίπου πριν από δέκα αιώνες, ενώ στο χώρο της ευλόγησε τα όπλα της Βοιωτίας και της Φωκίδας για την επανάσταση του 1821 ο επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ

Με το αυτοκίνητο, μέσω της εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας. Η πρόσβαση στη Λιβαδειά γίνεται επίσης με τρένο (Τ/1110, 22610-28.661), αλλά και με λεωφορείο του ΚΤΕΛ Λιβαδειάς (Τ/22610-28.272, 28.336). Για Κυριάκι υπάρχουν δρομολόγια λεωφορείων δύο με τρεις φορές την ημέρα από Λιβαδειά.

ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ

• Στο Kυριάκι, θα βρείτε την ταβέρνα Αρχοντικό, με πολύ καλούς σπιτικούς μεζέδες.

ΠΗΓΗ : ΚΕΙΜΕΝΟ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΛΤΣΑΣ

ΒΟΛΟΣ

Τα Τσιπουράδικα του Βόλου.
Μια ιστορία γεύσεων που ξεκινά από τις αρχές του αιώνα

Η ιεροτελεστία που έγινε θεσμός.
Πάει καιρός που οι γεύσεις ήταν γνήσιες και αυθεντικές που όλοι αισθάνονταν ότι αποτελούν μέλη μιάς μεγάλης παρέας.

Τις παλιές, όμορφες στιγμές, στο Λιμάνι και στις γειτονιές, οι Βολιώτες και οι επισκέπτες της πόλης συνεχίζουν να τις ζούν ...εκεί που ο Βόλος μοιράζεται τις χαρές και τους καημούς του,
στα τσιπουράδικα.

Γιατί...
...το τσιπουράδικο είναι μέρος της ζωντανής παράδοσης της περιοχής, ήταν μία ιεροτελεστία
που έγινε "θεσμός" για το Βόλο και αγαπήθηκε από τους επισκέπτες του.

Γιατί...
...όποιος γνωρίσει την μοναδική στην Ελλάδα ατμόσφαιρα των τσιπουράδικων του Βόλου, τις αυθεντικές ελληνικές γεύσεις,γίνεται φανατικός...

...έρχεται ξανά και ξανά.

Η συνάντηση του μεσημεριού

Ο "θεσμός" ξεκίνησε από τους πρόσφυγες της Μικρασίας, που εγκαταστάθηκαν στο Βόλο μετά την ανταλλαγή του '22 και κυρίως αυτούς που δούλευαν στη θάλασσα και στο
λιμάνι...
...Το μεσημέρι,μετά τη δουλειά μαζεύονταν στα καφενεδάκια του Λιμανιού και έπιναν το τσιπουράκι τους, που το συνόδευαν με μεζέδες, σερβιρισμένους, πάντα, σε μικρά πιατάκια.
Η μεσημεριανή συνάντηση στα καφενεδάκια της παραλίας, με το τσίπουρο και τα πολλά μικρά πιάτα με μεζέδες της θάλασσας στο τραπέζι, ήταν μία ιεροτελεστία που πολύ
σύντομα έγινε καθημερινή συνήθεια για τους βολιώτες εργάτες....
...Οι παρέες αυξάνονταν, όπως και οι παραγγελίες.
Οι μεζέδες γίνονταν όλο και πιο εξεζητημένοι, αλλά κυρίαρχη γεύση παρέμεναν τα θαλασσινά...

...Η γεύση της άρμης που προσφέρουν τα αιγαιοπελαγίτικα ψάρια και τα ψάρια του Παγασητικού, παραγκώνιζαν κάθε μορφής κρεατικά από το τραπέζι.

Και η παράδοση συνεχίζεται
Το τσιπουράδικο της γειτονιάς ή της παραλίας καθιερώθηκε ως ο βασικός τόπος συνάντησης των βολιωτών, αλλά πλέον δεν προσφέρει ευχαρίστηση μόνο το μεσημέρι...
...Η φήμη των ουζερί του Βόλου εξαπλώθηκε γρήγορα σ' όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό από τους τουρίστες που τα γνωρίζουν, γεύονται τους εκλεκτούς μεζέδες και γίνονται φανατικοί θαμώνες τους. Το μυστικό της επιτυχίας τους κρύβεται στο γνήσιο τσίπουρο, στα καλομαγειρεμένα και σε ατέλειωτη ποικιλία μεζεδάκια.Κυρίως, όμως, στις συνταγές, στα "μαγικά" συστατικά που οι μάγειροι δεν αποκαλύπτουν, παρά μόνο σε όσους θα συνεχίσουν την παράδοση...

...Γι αυτό και τα τσιπουράδικατου Βόλου είναι μοναδικά στην Ελλάδα.

Η γεύση έχει τον πρώτο λόγο
Ποιά είναι η σπεσιαλιτέ; Κατ' αρχήν ό,τι βγάλει το καικι...
...Οι σχάρες, το τηγάνι και οι κατσαρόλες είναι συνεχώς γεμάτα με όλους τους θησαυρούς της θάλασσας. Καλαμαράκια, σουπιές, χταποδάκια, κουτσουμούρες, σαρδέλες,
μαρίδες, γαύροι, μύδια, γυαλιστερές, στρείδια, φούσκες, πίνες, κυδώνια, καραβίδες, γαρίδες, καβούρια, μέχρι και ξιφίες, σολομούς, ροφούς, παλαμίδες και αστακούς...
...Οι παραδοσιακοί μεζέδες που συνοδεύουν κάθε 25αράκι τσίπουρο, κερδίζουν και τους πιο απαιτητικούς...
...Ποιός μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να δοκιμάσει καβουροσαλάτα,μελιτζανοσαλάτα, γαριδοσαλάτα, μύδια, ή γαρίδες σαγανάκι, φέτα ψητή με ντομάτα, καλαμάρι
γεμιστό, χταποδάκι ξιδάτο, μυδοπίλαφο, πατάτες ψητές, μύδια αχνιστά,
... όλα χειροποίητα και μαγειρευμένα με παροδοσιακές συνταγές.

ΚΟΡΦΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα θα βρείτε το γραφικό Κόρφο Κορινθίας. Στην Εθνική Οδό Αθηνών –Κορίνθου ακολουθείτε πινακίδες προς Επίδαυρο και αφού περάσετε μέσα από μια καταπράσινη διαδρομή στρίβετε αριστερά για Κόρφο.

Μην αναζητήσετε την πολυτέλεια και την κοσμοσυροή। Ο Κόρφος προσφέρεται για ήσυχες διακοπές και ξεκούραση, αν και διαθέτει αξιόλογη τουριστική κίνηση, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες.

Βρίσκεται νοτιοανατολικά της Κορίνθου, στο μυχό του όρμουΣοφικού,σε υψόμετρο 10 μέτρων. Ανήκει στο Δήμο Σολυγείας. Στην περιοχή λειτουργούν αρκετές μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας.Έχει περίπου 350 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με την αλιεία και τη γεωργία.

Για Φαγητό: Ψαροταβέρνα Αντώνης!

ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Μικρά ίχνη του λιμενοβραχίονα του αρχαίου λιμανιού βρίσκονται στην περιοχή "Επάνω Σκάλα". Στη Mυτιλήνη έχουν την έδρα τους το Yπουργείο Aιγαίου, η Περιφέρεια Bορείου Aιγαίου και το Πανεπιστήμιο Aιγαίου. Tα πολλά διατηρητέα νεοκλασικά κτίρια της πόλης στις συνοικίες Κιόσκι και Σουράδα απεικονίζουν την ακμή που γνώρισε το νησί στα τέλη του 19ου αιώνα.

Τα χριστιανικά μνημεία της πόλης είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Στο Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αθανασίου φυλάσσεται το λείψανο του Aγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου, πολιούχου της Μυτιλήνης, αλλά και λείψανα Πατριαρχών και Mητροπολιτών. H εκκλησία του Aγίου Θεράποντα, έργο του γνωστού αρχιτέκτονα Αργύρη Αδαλή, δεσπόζει στην περιοχή και εντυπωσιάζει με την κατασκευή του. Σύμφωνα με την παράδοση, είναι κτισμένος στον τόπο που βρισκόταν το Aσκληπιείο. Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το Μουσείο Βυζαντινής Τέχνης με πλήθος πολύτιμων εκθεμάτων.

Το Κάστρο της πόλης εντυπωσιάζει με το μεσαιωνικό του χρώμα. Χτίστηκε επί Iουστινιανού, ενώ αλλαγές πραγματοποιήθηκαν και κατά την τουρκοκρατία. Σώζονται πολλές υπόγειες στοές αλλά και δεξαμενή χωρητικότητας 4.000 τετραγωνικών μέτρων. Τμήμα του χρησιμοποιείται ως χώρος διεξαγωγής πολιτιστικών εκδηλώσεων κατά τους θερινούς μήνες.

Aνάμεσα στα αξιοθέατα είναι και το Aρχαίο Θέατρο στον πευκόφυτο λόφο της Aγίας Kυριακής, η κατασκευή του οποίου χρονολογείται στα υστερορωμαϊκά χρόνια. Θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της αρχαιότητας, με μέση χωρητικότητα 15.000 άτομα και εξαιρετική ακουστική.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης τα μουσεία της πόλης. Στο παλιό κτήριο του Aρχαιολογικού Mουσείου εκτίθενται σημαντικά ευρήματα (κεραμικά, νομίσματα, ψηφιδωτά, κ.τ.λ.) και στο νέο κτήριο παρουσιάζεται έκθεση για τις καθημερινές συνήθειες των κατοίκων του νησιού, από τον 7ο αιώνα έως και τους Pωμαϊκούς Xρόνους.

Πασίγνωστο είναι και το Mουσείο Θεοφίλου, που δημιουργήθηκε από τον φημισμένο Mυτιληνιό τεχνοκριτικό Στρατή Eλευθεριάδη και περιλαμβάνει 86 πίνακες του Θεόφιλου. Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ως αυτοδίδακτος ζωγράφος αποτελεί τον κυριότερο εκπρόσωπο της ελληνικής λαϊκής ζωγραφικής του 2ου αιώνα.

Στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης - βιβλιοθήκη Ελευθεριάδη-Teriade εκτίθενται τα λεγόμενα Mεγάλα Bιβλία (πρωτότυπα έργα τέχνης χειροποίητα αριθμημένα και υπογεγραμμένα από τον καλλιτέχνη), αλλά και έργα των Matisse, Miro, Picasso, Γιάννη Τσαρούχη καθώς και άλλων επώνυμων ζωγράφων.

Στην πλακόστρωτη Ερμού, στο κέντρο της πόλης, βρίσκονται τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα. Ο δρόμος σφύζει πάντα από ζωή, αφού συγκεντρώνει καταστήματα κάθε είδους (μανάβικα, ιχθυοπωλεία, καταστήματα ρούχων, καλλυντικών, κ.τ.λ.), και αποτελεί πόλο έλξης για τους τουρίστες. Το ίδιο ισχύει και για την Προκυμαία, με τα υπέροχα νεοκλασσικά κτίρια και το πλήθος των μαγαζιών ψυχαγωγίας και εστίασης.

Λίγο πριν την Ερμού, ξεχωρίζει για τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία το Ιστορικό Γυμνάσιο Μυτιλήνης. Στον ίδιο χώρο στεγάζεται και η ιστορική βιβλιοθήκη του σχολείου, που διαθέτει σπάνια χειρόγραφα.

Στην βόρεια περιοχή της Μυτιλήνης σώζονται αρκετά οθωμανικά μνημεία με σπουδαιότερα το Γενί Τζαμί, χτισμένο το 1825 και το Τσαρσί Χαμάμ που έχει διαμορφωθεί σε εκθεσιακό χώρο.

Από τις παραλίες της Μυτιλήνης, ξεχωρίζει η ειδικά διαμορφωμένη από τον ΕΟΤ πλαζ στα Τσαμάκια. Πλήθος τουριστών συγκεντρώνουν το καλοκαίρι και οι παραλίες κατά μήκος του δρόμου προς το αεροδρόμιο, (Βίγλα, Νεάπολη, Κράτηγος).

Κάθε καλοκαίρι, ο Δήμος Μυτιλήνης, οργανώνει κύκλο πολιτιστικών εκδηλώσεων με τον τίτλο «Λεσβιακό Καλοκαίρι». Την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου, πραγματοποιείται και η «Γιορτή του ούζου» στο πλαίσιο της οποίας, οι ντόπιοι παραγωγοί προσφέρουν δωρεάν ούζο.

Πλήθος ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων και κέντρων διασκέδασης μέσα και έξω από την πόλη, παρέχουν τις απαραίτητες υποδομές για την φιλοξενία και ψυχαγωγία των τουριστών. Στα χωριουδάκια, λίγο έξω από την πόλη, την Αγία Μαρίνα, τους Ταξιάρχες (Καγιάνι), την Βαρειά, την Παναγιούδα, πολλές και καλές ταβέρνες προσφέρουν κάθε είδους εδέσματα και τοπικές σπεσιαλιτέ.

ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΣ - ΣΤΗΝ ΑΧΛΥ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ
Σε απόσταση 38 χιλ। βόρεια της Μυτιλήνης βρίσκεται ο Μανταμάδος, έδρα του ομώνυμου Δήμου, γνωστός σε όλη τη χώρα για το Μοναστήρι του Ταξιάρχη, για τη μεγάλη και σπουδαία παράδοσή του στην τέχνη της κεραμικής καθώς και για τα γαλακτοκομικά του προϊόντα.

ΜΗΘΥΜΝΑ - ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΝΕΙΡΟ
Η τουριστική πρωτεύουσα της Λέσβου, ο Μόλυβος (ή Μήθυμνα) είναι η έδρα του ομώνυμου δήμου και εξακολουθεί να προσελκύει το ενδιαφέρον ντόπιων και ξένων επισκεπτών το ίδιο έντονα, όπως και τις προηγούμενες δεκαετίες.

ΣΥΚΑΜΝΙΑ - Η ΜΟΥΣΑ ΤΟΥ ΜΥΡΙΒΗΛΗ
Ο παραδοσιακός οικισμός της Συκαμνιάς, βρίσκεται 13 περίπου χιλ. ανατολικά της Μήθυμνας ''σκαρφαλωμένος'' στα βράχια. Εκεί σώζεται το σπίτι του λογοτέχνη Στρατή Mυριβήλη καθώς και όμορφες δημόσιες κρήνες. Μαγευτική είναι και η θέα προς τη θάλασσα και τα μικρασιατικά παράλια.

ΠΕΤΡΑ - ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑ ΠΑΝΑΓΙΑ
Στα βόρεια του νησιού, δίπλα από το Μόλυβο ανάμεσα σε έναν καταπράσινο κάμπο και μια απέραντη ακρογιαλιά, βρίσκεται η Πέτρα, έδρα του ομώνυμου δήμου. Χαρακτηριστικό της ο βράχος της ύψους περίπου 40 μέτρων, που δεσπόζει στην περιοχή και στην κορυφή του είναι κτισμένη η Παναγία η Γλυκοφιλούσα.

ΕΡΕΣΟΣ - ΜΕ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΑΠΦΩΣ
H Ερεσός, πατρίδα της δέκατης Μούσας, Σαπφούς, αλλά και του φυσιοδίφη Θεόφραστου, βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού, είναι έδρα του Δήμου Ερεσού- Αντίσσης, διατηρεί το παραδοσιακό της χρώμα και αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων τουριστών κάθε καλοκαίρι.

ΚΑΛΛΟΝΗ - Η ΣΥΜΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ
Η Καλλονή βρίσκεται στο μέσον του νησιού είναι έδρα του ομώνυμου δήμου και γνωρίζει τα τελευταία χρόνια αλματώδη ανάπτυξη σε όλους τους τομείς, αφού αποτελεί οικονομικό και εμπορικό κέντρο. Κάθε χρόνο προσελκύει πολλούς τουρίστες και επειδή διαθέτει αξιόλογες υποδομές, αλλά και γιατί έχει μοναδικές φυσικές ομορφιές και αξιοθέατα.

ΒΑΤΕΡΑ - ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΓΑΛΗΝΗΣ
Σε απόσταση 5 χιλ. από τον Πολιχνίτο βρίσκεται ο οικισμός των Βατερών. Η παραλία των Βατερών εκτείνεται σε μήκος 8 χιλιομέτρων και το πλάτος της είναι από 10 έως 30 μέτρα. Η χονδρόκοκκη χαλαζιακή της άμμος την έχει κάνει αγαπημένο προορισμό για πολλούς τουρίστες κάθε χρόνο.

ΠΛΩΜΑΡΙ - ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
Το Πλωμάρι - ο τρίτος μεγαλύτερος σε πληθυσμό δήμος της Λέσβου - αποτελεί λιμάνι με μεγάλη τουριστική κίνηση και έχει καταγραφεί σαν η πατρίδα του ούζου και του σαπουνιού. Ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική και τη ρυμοτομία του, καθώς και για το πλήθος των παλιών βιομηχανικών του κτιρίων (ελαιοτριβείων, σαπωνοποιείων, ταρσανάδων κ.τ.λ.)

ΑΓΙΑΣΟΣ - ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ
Σκαρφαλωμένη στην πλαγιά του Ολύμπου, η Αγιάσος, ξεχωρίζει για την οργιαστική της βλάστηση, την αρχιτεκτονική και τις παραδοσιακές της τέχνες (κεραμική - ξυλογλυπτική). Βασικός πόλος έλξης, είναι το Προσκύνημα της Παναγίας με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας (4ος αιώνας μ.Χ.). Σύμφωνα με την παράδοση, το εικόνισμα της Παναγίας είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.

ΠΗΓΗ: http://www.visitlesvos.gr

ΜΟΥΡΤΕΡΗ ΕΥΒΟΙΑΣ

Η παραλία της Μουρτερής είναι μια καλή ιδέα για όποιον αναζητάει ένα κοντινό προορισμό, ο οποίος προσφέρεται ιδιαίτερα για χαλαρές διακοπές και απάλαυση του ήλιου και της θάλασσας.

Ξεκινώντας από τη διασταύρωση των ΚΤΕΛ στη Χαλκίδα, η οποία βρίσκεται στο τέρμα του περιφερειακού της υψηλής γέφυρας, ακολουθείτε την πινακίδα «Προς Νότια Εύβοια».
Ακολουθώντας αυτή την πορεία θα περάσετε το Βασιλικό, την Ερέτρια την Αμάρυνθο και το Αλιβέρι (χωρίς να περάσετε μέσα από αυτά) και περίπου στα 50km φτάνετε σε ένα χωριουδάκι που λέγεται Λέπουρα.

Μετά τα Λέπουρα συνεχίζετε ευθεία χωρίς να στρίψετε πουθενά και σε 12km περίπου (10 λεπτά) θα φτάσετε στη διασταύρωση (διχάλα) για Κύμη –Ρολόι-Μουρτερή-Σκύρο κλπ. Εσείς θα ακολουθήσετε το δεξί δρόμο προς Κύμη. Μετά από 2km περίπου θα συναντήσετε ακόμα μια διχάλα για Κύμη-Πλατάνα-Μουρτερή, στην οποία θα πάτε δεξιά και μετά από περίπου 9km (8 λεπτά) διαδρομή θα φτάσετε στην όμορφη παραλία της Μουρτερής.

Εκτός από τη Δωδώνη και ένα δύο καφε –εστιατόρια δεν θα βρείτε κάτι άλλο στη μεγάλη αυτή παραλία. Πολύ καλά είναι τα σουβλάκια που μπορείτε να γευτείτε λίγο πριν φτάσετε στην παραλία.

Για τη διαμονή (δυσκολευτήκαμε αρκετά να βρούμε, καθώς αρχικός προορισμός ήταν ο Κάλαμος, όπου όλα τα δωμάτεια ήταν κλεισμένα!) και έτσι καταλήξαμε στα δωμάτεια Λύκου, τα οποία αν και δίπλα στη θάλασσα (το βράδυ μας νανούριζε ο ήχος των κυμάτων), δεν είχαν την καλύτερη σχέση τιμής – παροχών (45 ευρώ για ένα μέτριο δωμάτειο χωρίς πρωινό).

Από εκεί μπορείτε επίσης να ανακαλύψετε την αρχοντική Κύμη με τον υπέροχο μπακλαβά! Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε από το ζαχαροπλαστείο του Σιδεράκη το οποίο ψήνει καθημερινά ολόφρεσκους μπακλαβάδες.

Μιας και ο αέρας δεν ήταν ευνοϊκός στη Μουρτερή, αποφασίσαμε να
εξερευνήσουμε την παραλία της Βάθειας, όπου και ενθουσιαστήκαμε. Πεντακάθαρα νερά, λίγος κόσμος στην παραλία και μετά για ουζάκι στην ταβέρνα του Θοδωρή στην Αμάρυνθο η οποία απέχει 2 λεπτά με το αυτοκίνητο.

Αν και η επιστροφή μας δυσκόλεψε λιγάκι με την κίνηση που συναντήσαμε, το Σαββατοκύριακο που περάσαμε μας αποζημίωσαμε για την όποια ταλαιπωρία!!!

ΠΡΕΒΕΖΑ

Σάββατο πρωι και το λεωφορείο του Kiss FM αναχωρεί από Σύνταγμα! Προορισμός μας η Πρέβεζα αλλά και οι γύρω περιοχές! Μάθαμε για την εκδρομή από το ραδιόφωνο και αποφασίσαμε να μη χάσουμε την ευκαιρία।

Μετά από περίπου 6 ώρες βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο Preveza Beach και απολαμβάναμε ένα καφέ τον οποίο είχαμε ανάγκη, με θέα τη θάλασσα। Δυστυχώς ο καιρός μας τα χάλσασε λιγάκι και έτσι δεν καταφέραμε να κάνουμε μια βουτιά!

Το βράδυ δεν άργησε και μετά από τον αρκετά ικανοποιητικό μπουφε του ξενοδοχείου, ετοιμαστήκαμε για μια μικρής διάρκειας βολτίτσα στην Πρέβεζα। Η αλήθεια είναι ότι ως πόλη δεν με ενθουσίασε (δεν υπήρχε κάτι το γραφικό ή το αξιοσημείωτο) εκτός από τον περίπατο πλάι στη θάλασσα, χαζεύοντας τα αραγμένα ιστιοπλοϊκά। Η συνέχεια μας βρήκε σε ένα παραθαλάσσιο club όπου απολάυσαμε το ποτό μας, αραχτοί στις ξαπλώστρες μιας και οι δυνάμεις είχαν αρχίσει να μας εγκαταλείπουν!!!

Την επόμενη, το πρόγραμμα περιελάμβανε επίσκεψη στον Αχέροντα ποταμό και στη συνέχεια στα μαγευτικά Σύβοτα। Στον Αχέροντα υπάρχει δυνατότητα για rafting -κυρίως για αρχάριους- μιας και οι λάτρεις του σπορ θα το βρούν εξαιρετικά εύκολο। Στα Σύβοτα δεν θα πρέπει να χάσετε τη βόλτα με το καραβάκι στα γύρω νησάκια, καθώς μπορούν να σας αφήσουν σε πανέμορφες παραλίες για να χαρείτε τη θάλασσα!!! Σε όσους αρέσει η ιστιοπλοϊα, εκεί παρέχεται η δυνατότητα ενοικίασης ιστιοπλοϊκού σε τιμή που βρήκα εξαιρετικά συμφέρουσα (250 euro /ημέρα) και πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο τηλέφωνο 6978077920. Νωρίς το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, όπου ο Kiss FM θα διοργάνωνε το Beach Party του। Ένα cocktail και μια βουτιά στην πισίνα αποτέλεσαν τις ιδανικές συνθήκες για το τελείωμα της ημέρας। Οι υπόλοιποι συνέχισαν για μια δεύτερη επίσκεψη στη νυχτερινή Πρέβεζα, εμείς ωστόσο προτιμήσαμε να ξεκουραστούμε για να απολαύσουμε την επόμενη μέρα στην πανέμορφη Λευκάδα!!

Παρόλο που την είχαμε επισκεφτεί και πέρυσι, η Λευκάδα ξέρει πως να μαγεύει πάντα τον επισκέπτη। Προορισμός μας ήταν ο Άγιος Νικήτας। Δυστυχώς δεν ήμασταν από τους τολμηρούς οι οποίοι βούτηξαν στα υπέροχα νερά του, ωστόσο απολαύσαμε το ουζάκι μας σε ένα παραλιακό μαγαζάκι, χαζεύοντας την παραλία που απλωνόταν μπροστά μας।

Μια στάση στην Αμφιλοχία για φαγητό και με την ευκαιρία ήπιαμε και ένα καφεδάκι με φίλους, οι οποίοι είναι από τους τυχερούς που εγκατέλειψαν την αφιλόξενη πλέον Αθήνα για να μείνουν μόνιμα στην επαρχία।

Στην επιστροφή, όπως και σε κάθε επιστροφή άλλωστε, ένιωθα μια μελαγχολία αλλά και μια ελπίδα ότι το επόμενο ταξιδάκι δεν θα είναι μακριά!

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συντελεστές της συγκεκριμένης εκδρομής, αλλά και να τους συγχαρώ για την άψογη οργάνωσή τους, που μας έκανε να αισθανθούμε ότι βρισκόμαστε με φίλους και όχι με ένα απρόσωπο ταξιδιωτικό γραφείο। Εύχομαι πάντα τέτοια και θα είμαστε εκέι και την επόμενη φορά!!!

ΦΑΡΑΓΓΙ ΒΟΥΡΑΪΚΟΥ

Κατάβαση από Ζαχλωρού με κατάληξη στο Διακοφτό. ΩΠ 5 ΒΔ 1
Δυνατότητα μικρότερης διαδρομής και επιλογής με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο.
Τουριστική επίσκεψη στα Καλάβρυτα (μουσείο Καλαβρύτων - Τόπος Θυσίας), σπήλαιο λιμνών.
Προεραιτικά θαλάσσιο μπάνιο μετά την πεζοπορία.

ΠΗΓΗ: http://www.pezoporos.gr/

ΤΟΛΟ -ΝΑΥΠΛΙΟ

ΤΟΛΟ

Το ΤΟΛΟ είναι ένα χαρισματικό χωριό έτοιμο να προσφέρει στον επισκέπτη του πλούσια παραδοσιακή φιλοξενία και ταυτόχρονα σύγχρονη διασκέδαση. H φυσική του ομορφιά και η ξακουστή του φιλοξενία είναι τα χαρακτηριστικά που προσελκύουν επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Η γεωγραφική του θέση είναι τέτοια έτσι ώστε να σας προσφέρει σύντομες επισκέψεις σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους της αργολίδας. Για τον επισκέπτη που αναζητά οικογενειακές διακοπές το ΤΟΛΟ μπορεί να του προσφέρει απολαυστικές διακοπές κοντά στη φύση. Οι 1200 κάτοικοί του ασχολούνται με τον τουρισμό εδώ και πολλά χρόνια και γνωρίζουν καλά τι σημαίνει η έννοια φιλοξενία μιας και οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι οικογενειακές.

Οι μετακινήσεις γύρω από το χωριό είναι πολύ εύκολες αφούν αρκούν μόνο 20 λεπτά για να μεταβείτε στο Ναύπλιο με καθημερινά δρομολόγια κάθε μία ώρα. Από το Ναύπλιο υπάρχουν πολλά δρομολόγια για την υπόλοιπη Ελλάδα κυρίως μέσω Αθήνας.

ΝΑΥΠΛΙΟ

Το Ναύπλιο ή Ανάπλι είναι πόλη της Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του Νομού Αργολίδας και ο κυριότερος λιμένας της ανατολικής Πελοποννήσου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε 13.822 κατοίκους. Είναι μια απ' τις πιο γραφικές πόλεις της χώρας, και υπήρξε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους στα χρόνια 1828-1833.

Το Ναύπλιο είναι γνωστό για το Μπούρτζι, μικρό φρούριο χτισμένο σε νησίδα μέσα στο λιμάνι, για το Παλαμήδι, ενετικό φρούριο που δεσπόζει στην πόλη, για την Ακροναυπλία (τουρκ. Ιτς-Καλέ), έτερο φρούριο ενετικό, επί της ομώνυμης χερσονησίδας, καθώς και ως τόπος δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στην τοποθεσία της σημερινής πόλης ίδρυσε ο Ναύπλιος τη Ναυπλία η οποία οχυρώθηκε με κυκλώπεια τείχη. Αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν την ύπαρξη της πόλης από τα μυκηναϊκά κιόλας χρόνια.

Το Ναύπλιο αποτελεί δημοφιλή προορισμό των κατοίκων της Αθήνας και της Πελοποννήσου καθώς απέχει λίγο και από τις δυο περιοχές. Στα ομορφότερα κτήρια της πόλης είναι το μέγαρο Άρμανσμπεργκ (κατοικία του αντιβασιλέα της Ελλάδος Άρμανσμπεργκ) καθώς και το αρχαιολογικό μουσείο στην πλατεία Συντάγματος. Στην πόλη λειτουργεί επίσης παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης.

ΥΔΡΑ

Η Πόλη της Ύδρας είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στο μέσον περίπου της βόρειας ακτής του νησιού, στο μυχό ενός κλειστού όρμου που περιβάλλεται από γυμνά και βραχώδη βουνά.

Ο επισκέπτης που την προσεγγίζει για πρώτη φορά εντυπωσιάζεται από τη θέα των ψηλών και επιβλητικών Αρχοντικών που δεσπόζουν στο λιμάνι της Πόλης.

Δεξιά και αριστερά από την είσοδο του λιμανιού βρίσκονται οι Προμαχώνες με τα κανόνια που προστάτευαν παλαιότερα την πόλη.

Σήμερα το λιμάνι της Ύδρας είναι γεμάτο από σκάφη που δένουν εκεί, προερχόμενα από κάθε γωνιά του κόσμου.

Στην Ύδρα δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα. Για να περιηγηθείτε στην Πόλη εμπιστευθείτε τα πόδια σας ή προτιμήστε τον παραδοσιακό τρόπο μεταφοράς μα τα γραφικά γαϊδουράκια.

Μπορείτε να περπατήσετε στην προκυμαία, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά της πόλης, να θαυμάσετε τα παλιά Αρχοντικά και να επισκεφθείτε τα μουσεία της Ύδρας.

Μπορείτε επίσης να ανηφορίσετε στα στενά, γραφικά δρομάκια και να βρεθείτε στην παλαιότερη συνοικία της Πόλης, στον μεσαιωνικό οχυρό οικισμό της Κιάφας και από εκεί να απολαύσετε τη θέα που φτάνει μέχρι την Πελοπόννησο.

Για κολύμπι μέσα στην Πόλη προσφέρονται τα βράχια της Σπηλιάς, η Υδρονέτα και σε μικρή απόσταση από την πόλη, το Αυλάκι, το Καμίνι και το κοσμοπολίτικο Μαντράκι.

Η σύνδεση της πόλης με τις άλλες πανέμορφες παραλίες του νησιού, Βλυχό, Άγιο Νικόλα, Μπίστι κ.λ.π., γίνεται μόνο από θαλάσσης.

Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι της Ύδρας δεν ξεπερνούν τους 3.000 και ασχολούνται σχεδόν όλοι με τον τουρισμό.

Το νησί φημίζεται για τις φυσικές καλλονές, την έντονη ζωή του και δέχεται κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό επισκεπτών.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Στην αριστερή πλευρά του λιμανιού δεσπόζει το άγαλμα του Ναύαρχου Ανδρέα Μιαούλη.

Ο δρόμος που ξεκινάει κοντά στο άγαλμα οδηγεί ανατολικά στο Μαντράκι, που ήταν το πολεμικό λιμάνι του νησιού στα χρόνια της Επανάστασης. Σήμερα υπάρχει εκεί οργανωμένη παραλία, με ξενοδοχείο, bagalows, ταβάρνες και θαλάσσια σπορ.

Δυτικά από το άγαλμα του Μιαούλη, κατά μήκος της προκυμαίας, συναντάμε την παλιά μπαρουταποθήκη, όπου σήμερα στεγάζεται το Λιμεναρχείο, και δίπλα της το κτίριο όπου στεγάζεται το Ιστορικό Αρχείο � Μουσείο της Ύδρας. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται το αρχοντικό του Τσαμαδού, στο οποίο στεγάζεται η Σχολή των Εμποροπλοιάρχων.

Στο σημείο του λιμανιού που βρίσκεται απέναντι από τον κυματοθραύστη χτυπάει η καρδιά της πόλης.

Υπάρχουν τράπεζες, Δημόσιες υπηρεσίες, καταστήματα, εστιατόρια και καφετέριες.

Στη μέση περίπου του παραλιακού δρόμου θα συναντήσουμε τη Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τρίκλιτη βασιλική με τρούλο και δύο μαρμάρινα καμπαναριά, που χτίστηκε στα μέσα του 17^ου αιώνα.

Σε κάποια από τα κτήρια της Μονής στεγάζεται σήμερα το Δημαρχείο και στα παλιά κελιά, ένα μικρό Εκκλησιαστικό και Βυζαντινό Μουσείο.

Μπροστά από τη Μονή υπάρχει η Πλατεία Παύλου Κουντουριώτη, με το άγαλμα του Έλληνα πολιτικού να δεσπόσει στο κέντρο.

Ένα ανηφορικό δρομάκι στα αριστερά μας οδηγεί στο αρχοντικό Τομπάζη, ιδιοκτησία σήμερα της Σχολής Καλών Τεχνών.

Από τον κυματοθραύστη κι έπειτα, ο δρόμος ανηφορίζει πλάι στη βραχώδη ακτή.

Σε λίγο φτάνουμε στο Περίπτερο, το δυτικό κανονιοστάσιο του λιμανιού και μία από τις ωραιότερες τοποθεσίες της Ύδρας.

Κάτω από το Περίπτερο υπάρχει η βραχώδη ακτή της Σπηλιάς, όπου κολυμπούν ντόπιοι και ξένοι ή απολαμβάνουν τον ήλιο ξαπλωμένοι στα βράχια.

Στα αριστερά μας υπάρχει ένα μικρό πευκοδάσος, με το Αρχοντικό του Γεωργίου Κουντουριώτη να υψώνεται ανάμεσα στα πεύκα, και στην κορυφή του λόφου στέκουν σε παράταξη οι ερειπωμένοι Μύλοι.

Όμως ο δρόμος από το Περίπτερο συνεχίζεται και φτάνει στη συνοικία Αυλάκι, μια γραφική συνοικία χτισμένη στην απότομη πλαγιά του βουνού, για να καταλήξει στα γραφικά Καμίνια.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Δεξιά από τη Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αρχίζει ένας ανηφορικός δρόμος που οδηγεί στα ενδότερα της πόλης.

Σε λίγο συναντάμε το Αρχοντικό του Λάζαρου Κουντουριώτη, που χτίστηκε στα τέλη του 18^ου αιώνα και λειτουργεί σήμερα ως παράρτημα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.

Πλάι βρίσκεται η Εκκλησία της Υπαπαντής με το ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Ανατολικά της Εκκλησίας υπάρχει μία μικρή πλατεία και πίσω της το παραδοσιακό και διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο που στεγάζει το φαρμακείο του Ραφαλιά, το οποίο λειτουργεί από το 1890.

Κοντά στο φαρμακείο του Ραφαλιά περνάει η οδός Μιαούλη και ο κεντρικός δρόμος της Ύδρας, που καταλήγει στα Καλά Πηγάδια.

Το όνομα της συνοικίας οφείλεται στα δύο πηγάδια που υπάρχουν εκεί και που τροφοδοτούσαν με νερό τους κατοίκους της πόλης για περισσότερο από 200 χρόνια.

Από τα Καλά Πηγάδια ο ανηφορικός δρόμος συνεχίζεται και οδηγεί στο λόφο της Κιάφας, όπου είναι χτισμένη η παλαιότερη συνοικία της πόλης, ένας αμυντικός οικισμός με λιθόχτιστα σπίτια, ψηλούς μαντρότοιχους και στενά δρομάκια.

Στην κορυφή του λόφου υψώνεται η Εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου, χτισμένη στη θέση όπου ήταν το σπίτι του Αγίου.

Στην Κιάφα υπάρχει επίσης η παλιά Εκκλησία του Άϊ Γιάννη του Νηστευτή, με τις θαυμάσιες τοιχογραφίες του 18^ου αιώνα.

Το ανηφορικό μονοπάτι που σκαρφαλώνει στο βουνό οδηγεί στο Μοναστήρι του προφήτη Ηλία, όπου έμεινε για ένα διάστημα φυλακισμένος ο Κολοκοτρώνης και στη γυναικεία Μονή της Αγίας Ευπραξίας.

Από εδώ ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τη θέα που φτάνει από την πόλη και το λιμάνι της Ύδρας, μέχρι τις απέναντι Πελοποννησιακές ακτές.

ΠΗΓΗ: http://www.hydra.com.gr/

ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ

Τόπο ευλογημένο, όπου κυριαρχεί η πέτρα και φυσάει ο αέρας μιας άλλης εποχής, αποτελούν τα Ζαγορόχωρια, ένα σύμπλεγμα από 46 χωριά διασκορπισμένα στις πλαγιές της Τύμφης.

Εμείς διαλέξαμε τυχαία το Τσεπέλοβο, ένα από τα μεγαλύτερα χωριά και για καλή μας τύχη βρεθήκαμε στον ξενώνα «ΤΟ ΚΑΔΙ» (εδώ) ύστερα από πρόταση του πολύ καλού μου φίλου Γιώργου. Η υποδοχή της κυρίας Ευαγγελίας ήταν πολύ ζεστή όπως και το δωμάτειο που μας περίμενε! Το παρασκευιάτικο αυτό βράδυ προτιμήσαμε να ξεκουραστούμε.

Το πρωινό με τις χειροποίητες πίτες και μαρμελάδες αλλά και η κουβεντούλα με τον Κώστα, τον υπεύθυνο του ξενώνα, κρίθηκαν απαραίτητα για να ξεκινήσουμε την περιήγησή μας στα θαυμαστά χωριά.

Ο καιρός δεν ήταν όπως περιμέναμε και δυστυχώς περιοριστήκαμε σε μια διαδρομή με το αυτοκίνητο στο Κουκούλι, τους Κήπους, το Δίλοφο, τη Βίτσα και το Μονοδένδρι.

Σύμφωνα με τον Τάσο, ο οποίος έμενε χρόνια στα Γιάννενα, πολύ καλό φαγητό έχει ο Λίθος στο Δίλοφο και η Μαργαρίτα στους Κήπους, τα οποία δεν προλάβαμε να δοκιμάσουμε μιας και το χιόνι είχε ήδη πυκνώσει και ως παιδιά της πόλης, δεν έχουμε εκπαιδευτεί σε τέτοιες συνθήκες, οπότε και πήραμε το δρόμο για το Τσεπέλοβο.

Προλάβαμε ευτυχώς να φωτογραφίσουμε το «must» γεφύρι στους Κήπους (!), το λεγόμενο καλογερικό ή του Πλακίδα το οποίο είναι τρίτοξο και κατασκευάστηκε από τον ηγούμενο Σεραφειμ από το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία το 1748. Στους Κήπους μπορείτε να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο και στο Μονοδένδρι τη μονή της Αγίας Παρασκευής η οποία είναι χτισμένη στο χείλος του γκρεμού της χαράδρας του Βίκου.

Προστατευμένοι πλέον από το κρύο και το χιόνι, απολαύσαμε ένα τσιπουράκι στο παραδοσιακό καφενείο στην πλατεία του Τσεπέλοβου και συνεχίσαμε με πολύ καλό κόκκινο κρασί και παραδοσιακές πίτες στην Ταβέρνα- Καφέ απέναντι!!!

Το βραδάκι, στο καφέ ΙΡΙΣ με παρέα πατριώτες από τη Βέροια που συναντήσαμε εκεί αλλά και τον κύριο Μιχάλη, ιδιοκτήτη του καφέ, περάσαμε αξέχαστα με πολύ γέλιο και κέφι σαν παλιοί γνωστοί.

Κυριακή πρωί και ο λευκός μανδύας τα είχε σκεπάσει όλα. Ο Κώστας είχε ήδη προνοήσει για το πρωϊνό μας και μια γλυκιά μελαγχολία καθώς τα πράγματα έμπαιναν στο αυτοκίνητο για την επιστροφή, άρχισε να μας διακατέχει. Την τελευταία μας μέρα επιλέξαμε να επισκεφτούμε την Αρίστη (με στάση για καφέ), το Μικρό και το Μεγάλο Πάπιγκο. Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, είδα ότι στο Μικρό Πάπιγκο ξεκινούν κάποια μονοπάτια, ενώ σίγουρα και μόνο για τη θέα στο φαράγγι του Βίκου, αξίζει να περιπλανηθείτε στα πλακόστρωτα δρομάκια του.

Κατεβαίνοντας, στα δεξιά σας θα συναντήσετε τις Κολυμπήθρες, όπου τους καλοκαιρινούς μήνες προσφέρονται ακόμα και για βουτιά – εμείς αρκεστήκαμε σε μερικές φωτογραφίες.

Φτάνοντας στα Γιάννενα, με το ψιλόβροχο, βρεθήκαμε στους Δειπνοσοφιστές, με καλό φαγητό και καλές τιμές. Πριν χρόνια, πολύ καλό τσιπουράκι αλλά και μεζεδάκια είχα δοκιμάσει στο Περίπου, το οποίο δυστυχώς δεν καταφέραμε να ανακαλύψουμε.

Μια βολτίτσα στο στενά του Κάστρου και δίπλα στη λίμνη, πριν αφήσουμε την πόλη του ασημιού.

Για άλλη μια φορά φεύγοντας, σκεφτόμουν πόσο λίγες είναι οι δύο μέρες του Σαββατοκύριακου, όταν έχεις να ανακαλύψεις τόσα πράγματα και δεν προλαβαίνεις παρά να πάρεις μια γεύση.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ ΕΒΡΟΣ

.Το συναίσθημα ότι μέσα σε μία ώρα βρισκόμασταν 900χλμ μακριά από την Αθήνα ήταν υπέροχο και απέπνεε μια εκπληκτική αίσθηση ελευθερίας. Ξεκινήσαμε Παρασκευή απόγευμα αεροπορικώς και η Αλεξανδρούπολη μας υποδέχτηκε με πολύ κρύο και βροχή.
Κουρασμένοι, καθώς είχε προηγηθεί μια βδομάδα εργασίας, προτιμήσαμε να μην μετακινηθούμε πέρα από το ξενοδοχείο για πρώτο βράδυ, αλλά να ξεκινήσουμε με όρεξη την επόμενη.
Μετά το πλούσιο πρωϊνό (το οποίο δεν αποτελούσε το μοναδικό ατού του Thraki Palace!) ξεκινήσαμε για μια επίσκεψη στο Δέλτα του Έβρου. Σταματήσαμε στην Τραϊανούπολη για να πάρουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες από το Οικοτουριστικό Κέντρο για την επίσκεψή μας. Η εκδρομή με το λεωφορειάκι ήταν προγραμματισμένη για το μεσημεράκι και έτσι είχαμε στη διάθεσή μας λίγο χρόνο για ένα καφέ.
Ο δρόμος μας έβγαλε μέσα σε δέκα λεπτά στις Φερές, ένα συμπεθέστατο χωριουδάκι, όπου ήπιαμε τον καφέ μας στο καφέ Νόστος, αλλά και κάναμε ένα μικρό περίπατο μέχρι την εκκλησία της Παναγίας της Κοσμοσωτήρος, καθώς το τσουχτερό κρύο δεν μας άφηνε περιθώρια για παραπάνω παραμονή έξω!
Συνέχεια είχε και πάλι η Τραϊανούπολη και το Οικοτουριστικό Κέντρο, όπου μας δόθηκε η δυνατότητα να παρακολουθήσουμε ένα μισάωρο ντοκιμαντέρ για το Δέλτα πριν ξεκινήσουμε. Προς μεγάλη μας έκπληξη ήμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία για μια ιδιωτική ξενάγηση στο πανέμορφο Δέλτα!!
Ο ξεναγός μας (τον αποκαλώ έτσι παρά την άμεση δήλωσή του ότι δεν είναι ούτε ξεναγός ούτε οδηγός) μας οδήγησε σε ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς και μας εξήγησε ότι ο χειμώνας αποτελεί την καλύτερο περίοδο για παρατήρηση πουλιών. Μας έδειξε ένα ένα τα σπάνια είδη που συναντούσαμε, μιας και το έμπειρο μάτι του τα ξεχώριζε από μακριά. Δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε βαρκάδα, καθώς τα νερά ήταν παγωμένα και έτσι επιστρέψαμε αρκετά νωρίτερα απ’ότι συνηθίζεται άλλες εποχές του χρόνου.
Πολύ καλό ψαράκι δοκιμάσαμε στην παραλία της Αλεξανδρούπολης (κοντά στο γήπεδο) και στο μεζεδοπωλείο Μάσα Σούρα!!
Την επόμενη μέρα είχαμε όρεξη για παραπάνω χιλιόμετρα παρά τη δυνατή βροχή. Με μια στάση στο Τυχερό, στη Θράσσα –την οποία θα πρότεινα σίγουρα για άλλη εποχή του χρόνου, για να κάνετε ιππασία, περίπατους και άλλες δραστηριότητες που διοργανώνει ο ξενώνας.
Συνεχίζοντας προς τα πάνω, συναντήσαμε το Σουφλί, το οποίο ξύπνησε στρατιωτικές αναμνήσεις στον άντρα της παρέας! Πολύ καλά οργανωμένο είναι το μουσείο μετάξης που βρίσκεται εκεί, ενώ αξίζει να αγοράσετε μεταξωτά από τα μαγαζάκια που υπάρχουν.

Η ώρα του μεσημεριανού πλησίαζε και στο Διδυμότειχο δοκιμάσαμε πολύ καλούς τσιγεροσαρμάδες ( τζιέρι είναι το συκώτι) στην Ταβέρνα του Σαράντη. Η κακοκαιρία δεν μας επέτρεψε να κάνουμε μια βόλτα στο Κάστρο και με βαριά καρδιά (και στομάχι μετά το λουκούλειο γεύμα), ξεκινήσαμε για Αλεξανδρούπολη.
Πριν πάρουμε την πτήση της επιστροφής, ήπιαμε ένα καφεδάκι σε μια από τις κοσμοπολίτικες καφετέριες για να κάνουμε και ένα απολογισμό των όσων ζήσαμε σε δύο μέρες. Ελπίζω να βρω παραπάνω χρόνο και να ξαναβρεθώ στον όμορφο Έβρο, κατά προτίμηση σε άλλη εποχή του χρόνου!

ΛΟΥΤΡΑΚΙ

Σε μια ακόμα απεγνωσμένη αναζήτηση για απόδραση, βρεθήκαμε Σάββατο πρωι στο Λουτράκι. Αν και λίγες μέρες είχαν μεσολαβήσει από την Πρωτοχρονιά, η παρέα δεν είχε διάθεση για τζόγο –μιας και το καζίνο είναι πολύ ξακουστό- οπότε προτιμήσαμε μια σύντομη βόλτα στην παραλία.

Ο καιρός ήταν ιδιαίτερα ανταριασμένος και βασική μας ανάγκη ήταν να βρούμε γρήγορα κάποιο ταβερνάκι, για να αντιμετωπίσουμε τόσο την πείνα μας όσο και το κρύο. Η ταβέρνα Μαϊστράλι βρίσκεται στον παραλιακό δρόμο και έχει πολύ καλό φαγητό αλλά και τιμές.

Το κρασάκι σε συνδυασμό με το τζάκι και τη ζεστή ατμόσφαιρα μας έκαναν να αισθανθούμε καλύτερα και αφού περπατήσαμε λίγο εισβάλαμε στην καφετέρια Paul για ένα ωραιότατο καφεδάκι.

Το Λουτράκι απέχει μόλις 84χλμ από την Αθήνα και εκτός από μια μονοήμερη επίσκεψη, μπορεί να προσφέρει και περισσότερες μέρες χαλάρωσης καθώς είναι γνωστό και για τα ιαματικά του λουτρά (πρόσφατα ξεκίνησε τη λειτουργία του και το νέο υδροθεραπευτήριο).

Οτιδήποτε και αν επιλέξετε ένα είναι σίγουρο, ότι στο Λουτράκι θα πετύχετε να αφήσετε για λίγο την Αθήνα, χωρίς να απομακρυνθείτε πολύ από αυτή!

ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ

Η Αμφίκλεια απέχει 2 ώρες από την Αθήνα και αποτελεί ιδανικό προορισμό ακόμα και για μονοήμερη απόδραση από την αποπνικτική πόλη, όπως και το αποφασίσαμε μια Κυριακή πρωί ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση ενός φίλου.

Πολλές πληροφορίες σχετικά με τη διαμονή αλλά και το φαγητό θα βρείτε στην ιστοσελίδα του Δήμου http://www.amfiklia.gr η οποία είναι καλοστημένη και ενημερωμένη.

Περπατήσαμε για λίγο στα δρομάκια της και μετά το φαγητό, ανεβήκαμε στο «Πλάϊ» που είναι και η πλαγιά όπου είναι χτισμένη η Αμφίκλεια. Η θέα από εκεί είναι πανοραμική και αποτέλεσε ιδανική ευκαιρία για πολλές φωτογραφίες.

Ανηφορίζοντας το δρόμο προς τη Φτερόλακα Παρνασσού, σε ένα γραφικό πλάτωμα μέσα στην καρδιά του Παρνασσού βρίσκεται η τοποθεσία Περδικόβρυση και αποτελεί μαγευτικό μέρος με πεύκα, έλατα και πηγή νερού. Λίγο πιο πίσω από την Περδικόβρυση υπάρχει το ωραίο δασικό κτίσμα με τα γεροντωπά πεύκα, η παλιά εκκλησία του « Αι Γιάννη » του Κυνηγού.

Το εκκλησάκι αυτό είναι ένα από τα μετόχια του Μοναστηριού της Αμφίκλειας. Είναι μεταβυζαντινού ρυθμού (18ος αιώνας) και ξεχωρίζει για τις σπάνιες και ιδιαίτερου ενδιαφέροντος τοιχογραφίες που υπάρχουν στο εσωτερικό του. (Τοιχογραφίες του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού, η Σταύρωση του Κυρίου πάνω από την Ωραία Πύλη κ.α.). Το εκκλησάκι γιορτάζει την 24η Ιουνίου.

Πριν την αναχώρηση ένας καφές κρίθηκε απαραίτητος. Το μυαλό μας γέμισε με εικόνες, και άλλη μια ανάσα από το άγχος της καθημερινότητας μας έδωσε κουράγιο για να αντεπεξέλθουμε τις επόμενες μέρες!!