Τόπο ευλογημένο, όπου κυριαρχεί η πέτρα και φυσάει ο αέρας μιας άλλης εποχής, αποτελούν τα Ζαγορόχωρια, ένα σύμπλεγμα από 46 χωριά διασκορπισμένα στις πλαγιές της Τύμφης.
Εμείς διαλέξαμε τυχαία το Τσεπέλοβο, ένα από τα μεγαλύτερα χωριά και για καλή μας τύχη βρεθήκαμε στον ξενώνα «ΤΟ ΚΑΔΙ» (εδώ) ύστερα από πρόταση του πολύ καλού μου φίλου Γιώργου. Η υποδοχή της κυρίας Ευαγγελίας ήταν πολύ ζεστή όπως και το δωμάτειο που μας περίμενε! Το παρασκευιάτικο αυτό βράδυ προτιμήσαμε να ξεκουραστούμε.
Το πρωινό με τις χειροποίητες πίτες και μαρμελάδες αλλά και η κουβεντούλα με τον Κώστα, τον υπεύθυνο του ξενώνα, κρίθηκαν απαραίτητα για να ξεκινήσουμε την περιήγησή μας στα θαυμαστά χωριά.
Ο καιρός δεν ήταν όπως περιμέναμε και δυστυχώς περιοριστήκαμε σε μια διαδρομή με το αυτοκίνητο στο Κουκούλι, τους Κήπους, το Δίλοφο, τη Βίτσα και το Μονοδένδρι.
Σύμφωνα με τον Τάσο, ο οποίος έμενε χρόνια στα Γιάννενα, πολύ καλό φαγητό έχει ο Λίθος στο Δίλοφο και η Μαργαρίτα στους Κήπους, τα οποία δεν προλάβαμε να δοκιμάσουμε μιας και το χιόνι είχε ήδη πυκνώσει και ως παιδιά της πόλης, δεν έχουμε εκπαιδευτεί σε τέτοιες συνθήκες, οπότε και πήραμε το δρόμο για το Τσεπέλοβο.
Προλάβαμε ευτυχώς να φωτογραφίσουμε το «must» γεφύρι στους Κήπους (!), το λεγόμενο καλογερικό ή του Πλακίδα το οποίο είναι τρίτοξο και κατασκευάστηκε από τον ηγούμενο Σεραφειμ από το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία το 1748. Στους Κήπους μπορείτε να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο και στο Μονοδένδρι τη μονή της Αγίας Παρασκευής η οποία είναι χτισμένη στο χείλος του γκρεμού της χαράδρας του Βίκου.
Προστατευμένοι πλέον από το κρύο και το χιόνι, απολαύσαμε ένα τσιπουράκι στο παραδοσιακό καφενείο στην πλατεία του Τσεπέλοβου και συνεχίσαμε με πολύ καλό κόκκινο κρασί και παραδοσιακές πίτες στην Ταβέρνα- Καφέ απέναντι!!!
Το βραδάκι, στο καφέ ΙΡΙΣ με παρέα πατριώτες από τη Βέροια που συναντήσαμε εκεί αλλά και τον κύριο Μιχάλη, ιδιοκτήτη του καφέ, περάσαμε αξέχαστα με πολύ γέλιο και κέφι σαν παλιοί γνωστοί.
Κυριακή πρωί και ο λευκός μανδύας τα είχε σκεπάσει όλα. Ο Κώστας είχε ήδη προνοήσει για το πρωϊνό μας και μια γλυκιά μελαγχολία καθώς τα πράγματα έμπαιναν στο αυτοκίνητο για την επιστροφή, άρχισε να μας διακατέχει. Την τελευταία μας μέρα επιλέξαμε να επισκεφτούμε την Αρίστη (με στάση για καφέ), το Μικρό και το Μεγάλο Πάπιγκο. Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, είδα ότι στο Μικρό Πάπιγκο ξεκινούν κάποια μονοπάτια, ενώ σίγουρα και μόνο για τη θέα στο φαράγγι του Βίκου, αξίζει να περιπλανηθείτε στα πλακόστρωτα δρομάκια του.
Κατεβαίνοντας, στα δεξιά σας θα συναντήσετε τις Κολυμπήθρες, όπου τους καλοκαιρινούς μήνες προσφέρονται ακόμα και για βουτιά – εμείς αρκεστήκαμε σε μερικές φωτογραφίες.
Φτάνοντας στα Γιάννενα, με το ψιλόβροχο, βρεθήκαμε στους Δειπνοσοφιστές, με καλό φαγητό και καλές τιμές. Πριν χρόνια, πολύ καλό τσιπουράκι αλλά και μεζεδάκια είχα δοκιμάσει στο Περίπου, το οποίο δυστυχώς δεν καταφέραμε να ανακαλύψουμε.
Μια βολτίτσα στο στενά του Κάστρου και δίπλα στη λίμνη, πριν αφήσουμε την πόλη του ασημιού.
Για άλλη μια φορά φεύγοντας, σκεφτόμουν πόσο λίγες είναι οι δύο μέρες του Σαββατοκύριακου, όταν έχεις να ανακαλύψεις τόσα πράγματα και δεν προλαβαίνεις παρά να πάρεις μια γεύση.
