Το συναίσθημα ότι μέσα σε μία ώρα βρισκόμασταν 900χλμ μακριά από την Αθήνα ήταν υπέροχο και απέπνεε μια εκπληκτική αίσθηση ελευθερίας. Ξεκινήσαμε Παρασκευή απόγευμα αεροπορικώς και η Αλεξανδρούπολη μας υποδέχτηκε με πολύ κρύο και βροχή.Κουρασμένοι, καθώς είχε προηγηθεί μια βδομάδα εργασίας, προτιμήσαμε να μην μετακινηθούμε πέρα από το ξενοδοχείο για πρώτο βράδυ, αλλά να ξεκινήσουμε με όρεξη την επόμενη.
Μετά το πλούσιο πρωϊνό (το οποίο δεν αποτελούσε το μοναδικό ατού του Thraki Palace!) ξεκινήσαμε για μια επίσκεψη στο Δέλτα του Έβρου.
Σταματήσαμε στην Τραϊανούπολη για να πάρουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες από το Οικοτουριστικό Κέντρο για την επίσκεψή μας. Η εκδρομή με το λεωφορειάκι ήταν προγραμματισμένη για το μεσημεράκι και έτσι είχαμε στη διάθεσή μας λίγο χρόνο για ένα καφέ.Ο δρόμος μας έβγαλε μέσα σε δέκα λεπτά στις Φερές, ένα συμπεθέστατο χωριουδάκι, όπου ήπιαμε τον καφέ μας στο καφέ Νόστος, αλλά και κάναμε ένα μικρό περίπατο μέχρι την εκκλησία της Παναγίας της Κοσμοσωτήρος, καθώς το τσουχτερό κρύο δεν μας άφηνε περιθώρια για παραπάνω παραμονή έξω!
Συνέχεια είχε και πάλι η Τραϊανούπολη και το Οικοτουριστικό Κέντρο, όπου μας δόθηκε η δυνατότητα να παρακολουθήσουμε ένα μισάωρο ντοκιμαντέρ για το Δέλτα πριν ξεκινήσουμε. Προς μεγάλη μας έκπληξη ήμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία για μια ιδιωτική ξενάγηση στο πανέμορφο Δέλτα!!
Ο ξεναγός μας (τον αποκαλώ έτσι παρά την άμεση δήλωσή του ότι δεν είναι ούτε ξεναγός ούτε οδηγός) μας οδήγησε σε ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς και μας εξήγησε ότι ο χειμώνας αποτελεί την καλύτερο περίοδο για παρατήρηση πουλιών. Μας έδειξε ένα ένα τα σπάνια είδη που συναντούσαμε, μιας και το έμπειρο μάτι του τα ξεχώριζε από μακριά. Δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε βαρκάδα, καθώς τα νερά ήταν παγωμένα και έτσι επιστρέψαμε αρκετά νωρίτερα απ’ότι συνηθίζεται άλλες εποχές του χρόνου.
Πολύ καλό ψαράκι δοκιμάσαμε στην παραλία της Αλεξανδρούπολης (κοντά στο γήπεδο) και στο μεζεδοπωλείο Μάσα Σούρα!!
Την επόμενη μέρα είχαμε όρεξη για παραπάνω χιλιόμετρα παρά τη δυνατή βροχή. Με μια στάση στο Τυχερό, στη Θράσσα –την οποία θα πρότεινα σίγουρα για άλλη εποχή του χρόνου, για να κάνετε ιππασία, περίπατους και άλλες δραστηριότητες που διοργανώνει ο ξενώνας.
Συνεχίζοντας προς τα πάνω, συναντήσαμε το Σουφλί, το οποίο ξύπνησε στρατιωτικές αναμνήσεις στον άντρα της παρέας! Πολύ καλά οργανωμένο είναι το μουσείο μετάξης που βρίσκεται εκεί, ενώ αξίζει να αγοράσετε μεταξωτά από τα μαγαζάκια που υπάρχουν.
Η ώρα του μεσημεριανού πλησίαζε και στο Διδυμότειχο δοκιμάσαμε πολύ καλούς τσιγεροσαρμάδες ( τζιέρι είναι το συκώτι) στην Ταβέρνα του Σαράντη. Η κακοκαιρία δεν μας επέτρεψε να κάνουμε μια βόλτα στο Κάστρο και με βαριά καρδιά (και στομάχι μετά το λουκούλειο γεύμα), ξεκινήσαμε για Αλεξανδρούπολη.
Πριν πάρουμε την πτήση της επιστροφής, ήπιαμε ένα καφεδάκι σε μια από τις κοσμοπολίτικες καφετέριες για να κάνουμε και ένα απολογισμό των όσων ζήσαμε σε δύο μέρες. Ελπίζω να βρω παραπάνω χρόνο και να ξαναβρεθώ στον όμορφο Έβρο, κατά προτίμηση σε άλλη εποχή του χρόνου!
